Biografie profesorów

Agnieszka Duraj otrzymała tytuł magistra inżyniera na Wydziale Fizyki Technicznej, Informatyki i Matematyki Stosowanej Politechniki Łódzkiej w 1998 roku. W czasie studiów była stypendystką Ministra Edukacji Narodowej. W 2007 roku uzyskała stopień doktora nauk technicznych w zakresie dyscypliny naukowej Informatyka, specjalność cyfrowe przetwarzanie sygnałów na Uniwersytecie Zielonogórskim, Wydziale Informatyki, Elektrotechniki i Automatyki. W 2020 roku otrzymała stopień doktora habilitowanego w dyscyplinie informatyka na Politechnice Łódzkiej za innowacyjne badania dotyczące metod detekcji wyjątków w zbiorach danych różnych typów.

Agnieszka Duraj pracuje nieprzerwanie od 1998 roku w Instytucie Informatyki PŁ. Jej zainteresowania naukowe obejmują: inteligentną analizę danych, eksplorację danych w tym szeroko pojętych algorytmów uczenia maszynowego, sieci neuronowych i logiki rozmytej, metod wykrywania wyjątków w dużych zbiorach danych różnego typu (danych złożonych, strumieniach, obrazach). Jest autorem lub współautorem blisko 70 prac naukowych, w tym autorem dwóch monografii naukowych.

Prowadzi wykłady dla studentów z szeroko pojętej dziedziny baz danych i analizy danych. Jest promotorką kilkudziesięciu prac dyplomowych inżynierskich i magisterskich.

P. Ignaciuk ukończył w 2005 r. studia magisterskie z wynikiem celującym oraz wyróżnieniem na Wydziale Elektrotechniki, Elektroniki, Informatyki i Automatyki (EEIA) Politechniki Łódzkiej. Za swoją pracę magisterską otrzymał nagrody w trzech konkursach: konkurs SEP organizowany na Wydziale EEIA, konkurs NOT na najlepszą pracę dyplomową na Politechnice Łódzkiej oraz ogólnopolski konkurs Fundacji im. Ignacego Łukasiewicza z siedzibą w Warszawie.

W ramach programu Sokrates/Erasmus studiował przez jeden semestr w największej uczelni technicznej Europy – Technical University of Denmark (DTU), a po powrocie do kraju brał udział w zajęciach Akademii Cisco – 4-semestralnym specjalistycznym kursie z zakresu nowoczesnych technik transmisji danych i uzyskał certyfikat Cisco Certified Network Associate (CCNA).

Po zakończeniu studiów magisterskich uczestniczył w kilkumiesięcznym projekcie badawczym realizowanym w Olympus Corporation w Japonii, a następnie przez kilka lat pracował w przemyśle – najpierw na stanowisku analityka w Telekomunikacji Polskiej S.A., a potem programisty i architekta systemów informatycznych w Ericpol Telecom. Jednocześnie podjął studia doktoranckie na Politechnice Łódzkiej, które zaowocowały licznymi publikacjami w czołowych w skali światowej czasopismach naukowych (jak np. IEEE Transactions on Industrial Electronics) oraz wartościowymi referatami na międzynarodowych konferencjach (dwukrotnie zdobył nagrodę za najlepszy referat – na konferencjach w Londynie i we Wrocławiu). Stopień doktora nauk technicznych z wyróżnieniem zredagowanej w języku angielskim rozprawy doktorskiej poświęconej sterowaniu przepływem danych w sieciach teleinformatycznych uzyskał w październiku 2008 r.

Jesienią 2008 r. podjął pracę na stanowisku adiunkta w Instytucie Automatyki Politechniki Łódzkiej, a od października 2011 r. dołączył do zespołu Instytutu Informatyki Politechniki Łódzkiej, gdzie rozwija swoją działalność badawczą w dziedzinie informatyki, telekomunikacji, automatyki i logistyki. W styczniu 2014 r. uzyskał stopień naukowy doktora habilitowanego. Rezultaty jego prac zostały opublikowane w wysoce cenionych w skali światowej periodykach naukowych (jest głównym autorem ponad 20 artykułów w czasopismach z listy filadelfijskiej, w tym 8 artykułów w 6 różnych IEEE Transactions). Za działalność badawczą otrzymał także szereg istotnych nagród i wyróżnień, jak na przykład prestiżowe stypendium Ministra Nauki i Szkolnictwa Wyższego, stypendium START Fundacji na rzecz Nauki Polskiej (dwukrotnie), nagrodę Prezydium PAN dla wybitnych młodych uczonych pracujących na terenie województwa łódzkiego oraz 7 nagród za najlepszy referat konferencyjny.

Dotychczas (2017 r.) zrealizował 2 projekty naukowe w charakterze lidera w programach Sonata (NCN) oraz Iuventus Plus (MNiSW), a w 8 uczestniczył w charakterze wykonawcy. Od października 2015 r. kieruje Zakładem Systemów i Technologii Informacyjnych.

Prof. dr hab. Edward Kącki, urodził się 12 listopada 1925 roku w Poznaniu. Studia rozpoczął w roku 1946 jednocześnie na Wydziale Elektrycznym Politechniki Łódzkiej i na kierunku matematyka w Uniwersytecie Łódzkim. Po trzech latach studiów został zatrudniony w roku 1949 w Katedrze Matematyki Politechniki Łódzkiej na stanowisku młodszego asystenta przez kierownika katedry prof. dr hab. Zygmunta Charzyńskiego.

W latach 1950/51 przez siedem miesięcy był więziony w Wojewódzkim Urzędzie Bezpieczeństwa w Łodzi i w rezultacie stopień magistra inżyniera elektryka uzyskał w Politechnice Łódzkiej dopiero w lutym 1952 roku pracując na stanowisku asystenta w Katedrze Matematyki Wydz. Elektrycznego PŁ. W rezultacie kilkuletniej współpracy z prof. Bolesławem Sochorem, prof. E. Kącki opracował oraz wydał dwa skrypty, książkę i kilka artykułów z termokinetyki, a następnie przygotował rozprawę doktorską pt. „Wyznaczanie nieustalonych pól temperatury w pewnych urządzeniach elektrycznych” i habilitacyjną pt. „Nagrzewanie ścianek płaskich, walcowych lub kulistych ze szczególnym uwzględnieniem okresowego nagrzewania ścianek płaskich”. W roku 1963 Rada Wydz. Elektrycznego P.Ł. nadała mu stopień doktora nauk technicznych (promotor: prof. Bolesław Konorski) i w roku 1966 stopień doktora habilitowanego. Od 1966 do 1972 roku pracował na stanowisku docenta w Instytucie Matematyki, gdzie przez rok był wicedyrektorem.

Prof. E. Kącki prowadząc początkowo ćwiczenia, a następnie wykłady z matematyki w latach 1949 - 1972 poświęcał wiele uwagi interpretacjom fizycznym prezentowanych pojęć oraz twierdzeń matematycznym i ich przydatności w technice, torując w ten sposób drogę do matematyki stosowanej. Przez kilka lat w tym okresie prowadził wykłady na studiach doktoranckich z zastosowań w fizyce i technice równań różniczkowych cząstkowych, analizy funkcjonalnej oraz rachunku tensorowego. Wiele przykładów tych zastosowań zostało przedstawionych w treści skryptów dla studentów, których był on głównym autorem. Były to skrypty pt. „Geometria analityczna w zadaniach” (1982, 2 tomy) oraz „Ćwiczenia z wybranych zagadnień analizy matematycznej wraz z zastosowaniami” (1969, 2 tomy). Dotyczy to również książki pt. „Równania różniczkowe cząstkowe w elektrotechnice” (WNT, 1968), której był autorem. Warto zwrócić uwagę na fakt wypromowania przez prof. Kąckiego 18 doktorów, którzy w latach 1973 - 1987 prace w zakresie zastosowań matematyki obronili w Instytucie Matematyki. Większość tych prac zostało rozpoczętych przed powstaniem kierunku studiów Matematyka Stosowana. Można zatem uznać, że wszystkie wymienione wyżej działania prof. E. Kąckiego stanowiły pierwsze kroki do powstania tego kierunku. Prof. E. Kącki już w drugiej połowie lat sześćdziesiątych XX wieku poświęcał wiele uwagi budowie i zastosowaniom elektronicznych maszyn matematycznych i elektronicznej technice obliczeniowej, gdy słowa komputer i informatyka nie istniały jeszcze w języku polskim. Na uwagę zasługuje zorganizowanie przez niego pierwszego w Polsce studenckiego koła naukowego informatyków, które nosiło nazwę Koło Miłośników Maszyn Matematycznych.

W roku 1965 prof. E. Kącki będąc jeszcze adiunktem w Katedrze Matematyki Wydz. Elektrycznego otrzymał do badań naukowych elektroniczną maszynę analogową zbudowaną przez Wojskową Akademią Techniczną w Warszawie, co zaowocowało uzyskaniem wielu ciekawych wyników opublikowanych czasopismach i książkach naukowych oraz 3 skryptach PŁ dla studentów. Na szczególną uwagę zasługuje jego praca pt. „Zastosowanie maszyn analogowych do badania stanów nieustalonych w jednorodnej linii elektrycznej” zgłoszona na ogólnopolski konkurs Śląskiego Oddziału Polskiego Towarzystwa Elektrotechnik Teoretycznej i Stosowanej (1966). Praca ta oceniana przez jury, którego przewodniczącym był wybitny automatyk prof. Stefan Węgrzyn zdobyła drugą nagrodę i została opublikowana w Zeszytach Naukowych Politechniki Śląskiej Automatyka (1967). Przedstawiona w pracy metoda stanowiła jedną z pierwszych koncepcji hybrydowego podejścia do analizy zjawisk opisanych równaniami różniczkowymi cząstkowymi. W rezultacie koncepcje prof. E. Kąckiego posłużyły do stworzenia pod jego kierunkiem symulatorów cyfrowych maszyn analogowych, a wiec języków cyfrowej analizy procesów ciągłych (AMF-1 dla Odry 1013, SIWAL dla Odry 1204, SL-77 na bazie Fortran-u dla Odry 1305).

Dalsze szersze zastosowania zaprezentowanej metody na wyżej wymienionym konkursie zostały przedstawione w książkach prof. E. Kąckiego pt. „Równania różniczkowe cząstkowe w elektrotechnice” (1968) oraz „Równania różniczkowe cząstkowe w fizyce i technice” (1971) i w wielu czasopismach naukowych.

Poważnym krokiem dla rozwoju informatyki w Politechnice Łódzkiej miało zorganizowanie przez prof. E Kąckiego kursu dla kolegium rektorskiego z działania i zastosowań komputerów, obejmującego około 10 wykładów, na które uczęszczał również JM Rektor prof. Mieczysław Serwiński. W roku 1972 prof. E. Kącki zorganizował od podstaw Międzywydziałowy Ośrodek Elektronicznej Techniki Obliczeniowej, którego został dyrektorem. Następnie zorganizował on proces dydaktyczny z informatyki na wszystkich wydziałach i rodzajach studiów Politechniki Łódzkiej, który początkowo przez wiele lat był obsługiwany przez Międzywydziałowy Ośrodek Elektronicznej Techniki Obliczeniowej. Następnie dokonał on reorganizacji Ośrodka ETO, w rezultacie czego w roku 1980 został powołany na Wydziale Fizyki Technicznej i Matematyki Stosowanej P.Ł. Instytut Informatyki, którego został dyrektorem sprawując tę funkcję do chwili emerytury w 1996 roku. Z jego inicjatywy w 1994 roku został powołany na Wydz. Fizyki Technicznej i Matematyki Stosowanej kierunek kształcenia Informatyka.

W roku 1972 Rada Państwa na wniosek Senatu P.Ł. nadała mu tytuł naukowy profesora nadzwyczajnego, a następnie w 1989 r. tytuł profesora zwyczajnego.

W latach 1969 -1972 pełnił funkcję prodziekana do spraw naukowych Wydz. Elektrycznego, a w okresie 1984-87 - funkcję dziekana Wydziału Fizyki Technicznej i Matematyki Stosowanej P.Ł. Za zorganizowanie od podstaw Instytutu Informatyki w Politechnice Łódzkiej został odznaczony Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski (1980) i następnie Medalem Komisji Edukacji Narodowej (1986) oraz Nagrodą Naukową Miasta Łodzi (1986).

Główne zainteresowania naukowe prof. Kąckiego obejmują zagadnienia optymalnego sterowania procesami opisanymi równaniami różniczkowymi cząstkowymi, algorytmy sztucznej inteligencji, zastosowania sieci neuronowych, metody badań symulacyjnych oraz konstrukcja systemów ekspertowych dla techniki i medycyny z wykorzystaniem multimediów. Rezultatem tych zainteresowań są liczne publikacje naukowe, referaty przedstawiane na konferencjach krajowych i zagranicznych, monografie i wiele podręczników dla studentów. Za prace naukowe oraz opublikowane książki otrzymał on kilka Nagród Ministra MEN. Prof. Edward Kącki był twórcą i redaktorem czasopisma Journal of Applied Computer Science oraz członkiem komitetów redakcyjnych kilku ogólnopolskich czasopism naukowych.

Od dawna działa on aktywnie w wielu towarzystwach naukowych. Jest również członkiem honorowym Polskiego Towarzystwa Badań Systemowych. Jest on organizatorem Łódzkiego Oddziału Polskiego Towarzystwa Informatyki Medycznej oraz współorganizatorem Łódzkiego Oddziału Polskiego Towarzystwa Cybernetycznego. Przez wiele lat był wice-prezesem, a następnie w latach 1979-82 pełnił funkcję prezesa Łódzkiego Wojewódzkiego Oddziału Towarzystwa Wiedzy Powszechnej poświęcając wiele uwagi popularyzacji informatyki, a w szczególności zastosowań sztucznej inteligencji, za co został wyróżniony przez Ministra Kultury Odznaką Zasłużonego Działacza Kultury.

Prof. Kącki był głównym organizatorem kilkudziesięciu konferencji i sympozjów naukowych z cybernetyki i informatyki medycznej (w tym 7 międzynarodowych). Od początku lat sześćdziesiątych XX wieku prof. E. Kącki poświęcał wiele pracy krzewieniu w Polsce zastosowań komputerów działając bardzo aktywnie w Polskim Komitecie Automatycznego Przetwarzania Informacji, w Naczelnej Organizacji Technicznej, w Polskim Towarzystwie Cybernetycznym, w Towarzystwie Wiedzy Powszechnej oraz w Łódzkim Oddziale Polskiego Towarzystwa Elektrotechniki Teoretycznej i Stosowanej. Już dość dawno przewidując możliwość tworzenia sztucznej inteligencji z wykorzystaniem komputerów przedstawiał on na wielu swoich prelekcjach wizje fabryk bez ludzi oraz informatyzację wszelkiej działalności człowieka. Za tę działalność otrzymał Srebrną (1973) i Złotą (1978) Odznakę Honorową NOT-u, Złotą Odznakę Zasłużonego dla Cybernetyki (1985) oraz został wyróżniony przez Ministra Kultury i Sztuki Odznaką Zasłużonego Działacza Kultury (1980).. W rezultacie jest on uważany za pioniera informatyki w Polsce.

Prof. Kącki jest inicjatorem i stwórcą trzech szkół naukowych:

1. Modelowania i języków badań symulacyjnych (1966)
   
2. Algorytmów optymalizacji systemów o rozłożonych parametrach (1967).
   
3. Sztucznej inteligencji i jej zastosowań (1972)

1. Rezultaty uzyskane w ramach pierwszej szkoły obejmują: kilkanaście prac magisterskich, w tym kilka wyróżnionych, 12 wypromowanych doktorów, pionierskie opracowanie cyfrowego symulatora maszyn analogowych AM-F-1 (1969) w języku wewnętrznym i metod zastosowań (1972), opracowanie dwóch języków symulacyjnych SIVAL-2004 oraz SL-77, Nagroda Ministra za opracowanie zastosowań języka SL – 77 w ramach problemu węzłowego WASK, sprawowanie funkcji Koordynatora II stopnia w Problemie WASK, opublikowanie 45 artykułów naukowych, zorganizowanie trzech Konferencji Naukowych krajowych i pięciu międzynarodowych nt. System – Modelling – Control”, opracowanie monografii pt. „Modelowanie analogowe, hybrydowe oraz cyfrowa symulacja maszyn analogowych”. Warszawa, PWN, 1979. (Nagroda Ministra – 1980), opracowanie 4 skryptów dla studentów: Język symulacyjny AM-F-1 (1972), Algol 60, Skrócona instrukcja z przykładami (1974), Ćwiczenia laboratoryjne z maszyn analogowych (1978), SL-77, Język do modelowania procesów ciągłych (1987).

2. Następujące rezultaty uzyskano w ramach drugiej szkoły naukowej: kilkanaście prac magisterskich, 11 wypromowanych doktorów, opublikowanie 64 artykułów naukowych opracowanie trzech monografii pt. „Termokinetyka”. Warszawa, 1967 (Nagroda Ministra – 1968), Równania różniczkowe cząstkowe w fizyce i technice”. Warszawa, WNT, 1989 (Nagroda Ministra – 1990), „Problemy optymalnego sterowania systemami o rozłożonych parametrach", Warszawa, PWN, 1991 (Nagroda JM Rektora PŁ – 1991). Zespół opracował wiele zagadnień naukowych obejmujących następujące problemy: 1) tworzenie algorytmów optymalizacji procesów opisanych zagadnieniem granicznym dla równania typu parabolicznego z wykorzystaniem programowania dynamicznego; 2) aproksymacja zadań sterowania optymalnego procesów opisanych równaniem typu parabolicznego z opóźnieniem lub pewnym równaniem cząstkowym czwartego rzędu; 3) optymalizacja procesów opisanych równaniem różniczkowym cząstkowym o współczynnikach przypadkowych..

3. W ramach trzeciej szkoły zespół pod kierunkiem prof. E. Kąckiego opracował szereg zagadnień naukowych w zakresie następującej problematyki:

1. Algorytmy automatyzacji wykrywania i lokalizacji błędów w sieciach logicznych (9 – publikacji, 3 – doktoraty);
2. Symulacja pracy systemów człowiek – maszyna (5 – publikacji);
   
3. Sieci neuronowe i ich zastosowania w technice i medycynie (26 – publikacji, 1 - grant KBN, 1 - doktorat);
   
4. Systemy ekspertowe – budowa i ich działanie (36 – publikacji, 1 – grant KBN, 1 - doktorat);
   
5. Komunikacja w języku naturalnym z systemami komputerowymi w szczególności odniesiona do systemów medycznych (9 - publikacji);
   
6. Symulatory komputerowe w medycynie (11 – publikacji , 1 – grant KBN). Zespół zorganizował cykl seminariów Polsko – Bułgarskich oraz 2 międzynarodowe konferencje naukowe, przy czym czynnie uczestniczył w innych różnych imprezach naukowych.

Prof. Edward Kącki prowadził od wielu lat seminaria naukowe dla doktorantów, w rezultacie czego wypromował on 37 doktorów i wielu jego wychowanków to profesorowie wyższych uczelni w Kraju i za granicą, między innymi we Francji, w Kanadzie, w Meksyku, na Kubie, w Wietnamie i Singapurze. Za kształcenie kadry naukowej został on wyróżniony dwukrotnie Nagrodami Ministra Edukacji Narodowej, II i I stopnia.

Oto zestawienie liczbowe wyników jego głównej działalności:

• oryginalnych artykułów naukowych 301
  
• książki (w tym 7 monografii) 27
  
• skryptów 7
  
• patentów 2
  
• wypromowanych doktorów 37
  
• recenzji prac habilitacyjnych i doktorskich 167
  
• kierownik problemów resortowych i grantów KBN 5
  
• otrzymał nagród ministra MEN 9
  
• edytor kilkunastu tomów materiałów konferencji krajowych i międzynarodowych.

Prof. dr hab., Edward Kącki od roku 1997 pracował w Wyższej Szkole Informatyki w Łodzi, której był współorganizatorem i stworzył od podstaw Katedrę Systemów Ekspertowych i Sztucznej Inteligencji. Prowadząc wykłady z przedmiotów: „Systemy ekspertowe i sztuczna inteligencja”, „Programowanie genetyczne i sztuczne sieci neuronowe” oraz „Współczesne trendy w rozwoju informatyki” kontynuował pracę rozpoczętą na Politechnice Łódzkiej uwieńczoną wieloma sukcesami. W latach 1997- 2011 pełnił funkcję rektora Wyższej Szkoły Informatyki , a od 2011 jest on rektorem honorowym tej Uczelni. Jednocześnie jest on w dalszym ciągu konsultantem naukowym w Instytucie Informatyki PŁ.

Prof. Edward Kącki dbał również o swoje zdrowie fizyczne i psychiczne oddając się słuchaniu muzyki, w szczególności utworów Chopina oraz uprawiając pływanie, żeglarstwo, narciarstwo oraz jazdę konną. W roku 1954 zbudował sam żaglówkę, którą żeglując po polskich rzekach i jeziorach zdobył brązową i srebrną Żeglarską Odznakę Turystyczną. Przez wiele lat jeździł on konno będąc członkiem Łódzkiego Klubu Jeździeckiego w Łagiewnikach. Ulubione postacie prof. Kąckiego - to Fryderyk Chopin, Maria Skłodowska – Curie i Ignacy Paderewski.

Michał Morawski ukończył w 1990 roku studia na kierunku Elektronika na Wydziale Elektrycznym Politechniki Łódzkiej. W 1997 roku obronił z wyróżnieniem rozprawę doktorską w Instytucie Elektrotechniki, w Warszawie w dyscyplinie Elektrotechnika. W 2019 roku uzyskał stopień doktora habilitowanego w dyscyplinie Informatyka Techniczna i Telekomunikacja za badania dotyczące sieciowych systemów sterowania.

Michał Morawski pracuje w Instytucie Informatyki – wcześniej w Samodzielnym Zakładzie Sieci Komputerowych – od 1998 roku. Przedmiotem jego działalności naukowej są sieciowe systemy sterowania, sterowanie przepływami w sieciach, bezpieczeństwo informatycznych układów Internetu Rzeczy, systemów wbudowanych, i przemysłowych systemów rozproszonych. Jest autorem i współautorem ok. 70 prac naukowych. Jest też instruktorem akademii sieciowych CCNA, CCNP, CCNA Security, CEH, CHFI, vmWare.

Michał Morawski prowadzi zajęcia dla studentów powiązane z komunikacją i jej bezpieczeństwem oraz z konstrukcją systemów wbudowanych. Sprawował opiekę nad kilkudziesięcioma pracami dyplomowymi inżynierskimi i magisterskimi.

Piotr Napieralski otrzymał tytuł magistra inżyniera na Wydziale Fizyki Technicznej, Informatyki i Matematyki Stosowanej Politechniki Łódzkiej w 2000 roku. W 2008 roku uzyskał stopień doktora nauk technicznych w zakresie dyscypliny naukowej Informatyka, specjalność grafika komputerowa na Politechnice Śląskiej , Wydziale Automatyki, Elektroniki i Informatyki. W 2014 roku otrzymał stopień doktora habilitowanego w dyscyplinie informatyka na Politechnice Łódzkiej.

Pracuje nieprzerwanie od 2000 roku w Instytucie Informatyki PŁ. Jego zainteresowania naukowe obejmują: Grafikę komputerową, gry komputerowe, wirtualną rzeczywistość, projektowanie interfejsu użytkownika, programowanie grafiki 3D, symulacji i wizualizacji komputerowych, animacji komputerowej, systemów mobilnych, aplikacji mobilnych. Jest autorem lub współautorem ponad 30 prac naukowych.

Prowadzi zajęcia dla studentów z grafiki komputerowej w języku polskim i angielskim.

Jest kierownikiem Zakładu Grafiki Komputerowej i Multimediów. W przeciągu ostatnich kilkunastu lat brał udział w wielu projektach badawczo-rozwojowych, finansowanych przez UE. Od wielu lat pracuje jako ekspert dla NCBR - posiada status Eksperta Naukowo-Technologicznego oraz Gospodarczo-Biznesowego.

Adam Niewiadomski otrzymał tytuł zawodowy magistra inżyniera na Wydziale Fizyki Technicznej, Informatyki i Matematyki Stosowanej Politechniki Łódzkiej w 1998, oraz stopnie doktora i doktora habilitowanego nauk technicznych w Instytucie Badań Systemowych Polskiej Akademii Nauk w Warszawie odpowiednio w 2001 i 2009 roku, oba w dyscyplinie informatyka. Obecnie pracuje jako profesor w Instytucie Informatyki PŁ. Jest autorem lub współautorem 90 prac naukowych z zakresu metod inteligencji obliczeniowej, rozmytych reprezentacji informacji, automatycznego dowodzenia twierdzeń, rozszerzeń teorii zbiorów rozmytych, e-learningu oraz inżynierii oprogramowania. Wypromował dwóch doktorów informatyki.

Po pracy najchętniej czas spędza w górach jako łazik, wspinacz i narciarz, najchętniej z córką Danusią. Startuje w amatorskich rajdach enduro i triathlonie, dużo podróżuje. Czasem grywa na gitarze albo w brydża. Interesuje się muzyką, polskim filmem i poezją śpiewaną.

Aneta Poniszewska-Marańda otrzymała tytuł magistra inżyniera na Wydziale Fizyki Technicznej, Informatyki i Matematyki Stosowanej Politechniki Łódzkiej w 1998 roku. W 2003 roku uzyskała stopień doktora nauk technicznych w dyscyplinie informatyka na Universite d’Artois we Francji oraz na Politechnice Śląskiej w Gliwicach. W 2014 roku otrzymała stopień doktora habilitowanego w dyscyplinie informatyka na Politechnice Częstochowskiej.

Pracuje nieprzerwanie od 1998 roku w Instytucie Informatyki PŁ. Jej zainteresowania naukowe obejmują: inżynierię oprogramowania, bezpieczeństwo systemów informatycznych, analizę i projektowanie systemów informatycznych, systemy wielo-agentowe oraz przetwarzanie w chmurze (cloud computing). Jest autorem lub współautorem ponad 70 prac naukowych.

Prowadzi zajęcia dla studentów z szeroko pojętej dziedziny inżynierii oprogramowania w języku polskim i angielskim. Jest koordynatorem programu Erasmus+ na Wydziale FTIMS PŁ. W przeciągu ostatnich kilkunastu lat brała udział w wielu zagranicznych stażach naukowych, dydaktycznych i szkoleniowych. Pracowała również jako ekspert w kilku międzynarodowych projektach europejskich.

otrzymał tytuł magistra inżyniera na Wydziale Fizyki Technicznej, Informatyki i Matematyki Stosowanej (FTIMS) Politechniki Łódzkiej w 2001 roku. Tematyka pracy dotyczyła szybkich przekształceń zakładkowych i ich wykorzystania do stratnej kompresji obrazów naturalnych w znanym standardzie JPEG. W 2008 roku uzyskał stopień doktora nauk technicznej w dyscyplinie naukowej Informatyka, również na Wydziale FTIMS Politechniki Łódzkiej. Badania prowadzone w ramach pracy doktorskiej pozwoliły na opracowanie szybkich algorytmów adaptacyjnych do obliczania zarówno jedno- jak i dwuwymiarowych dyskretnych przekształceń trygonometrycznych. Jako kryterium adaptacji przyjęto dobór długości przekształcenia względem dokładności obliczania reprezentacji sygnału w bazie przekształcenia dyskretnego. W roku 2018 otrzymał stopień doktora habilitowanego w dyscyplinie Informatyka. Tematyka prac naukowych po doktoracie była skoncentrowana na teoretycznych i praktycznych zagadnieniach związanych z szybkimi dyskretnymi przekształceniami parametryzowanymi.
Jest zatrudniony w Instytucie Informatyki Politechniki Łódzkiej nieprzerwanie od 2001 roku. Jego zainteresowania naukowe obejmują: budowę efektywnych obliczeniowo algorytmów cyfrowego przetwarzania sygnałów (co obejmuje m.in. dyskretne przekształcenia liniowe, tj. przekształcenia trygonometryczne, falkowe, a także liniowe przekształcenia posiadające własność adaptacji), kompresję stratną obrazów naturalnych, szyfrowanie i znakowanie wodne obrazów, a także obliczenia masowo-równoległe na procesorach GPU. Jest autorem lub współautorem blisko 40 prac naukowych, w tym autorem dwóch monografii naukowych.
Prowadzi zajęcia dydaktyczne dla studentów kierunku Informatyka w języku polskim i w języku angielskim z przedmiotów związanych z tematyką: cyfrowego przetwarzania sygnałów, obliczeń na procesorach GPU, programowania niskopoziomowego, czy też inżynierii oprogramowania.
Jest członkiem Polskiego Towarzystwa Cybernetycznego oraz międzynarodowego stowarzyszenia inżynierów IEEE w randze Senior Member.

Tytuł rozprawy habilitacyjnej (osiągnięcia naukowego):
Szybkie liniowe przekształcenia parametryzowane. Struktury obliczeniowe i techniki adaptacji.

jest absolwentem dwóch łódzkich uczelni wyższych: Akademii Muzycznej im. Grażyny i Kiejstuta Bacewiczów w Łodzi (tytuł magistra sztuki uzyskany w 2001 r. na Wydziale Wykonawstwa Instrumentalnego i Wokalno-Aktorskiego) oraz Politechniki Łódzkiej (tytuł magistra inżyniera uzyskany w 2004 r. z wynikiem celującym z wyróżnieniem na Wydziale Fizyki Technicznej, Informatyki i Matematyki Stosowanej). W 2006 roku został zatrudniony w Instytucie Informatyki PŁ na stanowisku asystenta (od 2010 r. – adiunkta, od 2021 r. – profesora uczelni), prowadząc działalność dydaktyczną i naukową w dziedzinie przetwarzania sygnału i sztucznej inteligencji. W roku 2010 otrzymał stopień doktora nauk technicznych w zakresie informatyki na Wydziale Elektroniki, Telekomunikacji i Informatyki Politechniki Gdańskiej, a w 2020 r. – stopień doktora habilitowanego w dziedzinie nauk inżynieryjno-technicznych w dyscyplinie informatyka techniczna i telekomunikacja na Wydziale Fizyki Technicznej, Informatyki i Matematyki Stosowanej PŁ. Jego dorobek publikacyjny obejmuje ponad 50 artykułów naukowych, z czego kilkanaście – w czasopismach z listy JCR. Część z tych publikacji powstała w ramach projektów, których był kierownikiem lub wykonawcą, a wyniki jego prac badawczych i implementacyjnych były wdrażane i nagradzane (m.in. pierwsze miejsce w konkursie „Szpital przyjazny dzieciom” fundacji K.I.D.S. za projekt realizowany we współpracy z Instytutem Centrum Zdrowia Matki Polki). Jego działalność naukowa obejmuje również aktywny udział w organizacji konferencji krajowych i międzynarodowych jako członek komitetów programowych oraz recenzowanie prac w czasopismach naukowych. Pełnił także funkcje eksperta Narodowego Centrum Badań i Rozwoju. Podczas swojej blisko dwudziestoletniej pracy na Politechnice Łódzkiej prowadził zajęcia dydaktyczne związane z szeroko pojętym przetwarzaniem sygnałów, danych biomedycznych i multimedialnych (obrazy, dźwięk), kodowaniem, kompresją, teorią informacji, biometrią, metodami sztucznej inteligencji w analizie danych, klasyfikacji i rozpoznawaniu wzorców. Współtworzył Laboratorium Biometrii w Centrum Technologii Informatycznych PŁ, którego obecnie jest kierownikiem. Pełnił także rolę opiekuna studenckiego koła naukowego na wydziale FTIMS PŁ, m.in. przygotowując studentów do reprezentowania Politechniki Łódzkiej w Akademickich Mistrzostwach Polski w Programowaniu Zespołowym. Wypromował ponad 60 prac dyplomowych, pełnił funkcję promotora i promotora pomocniczego w trzech przewodach doktorskich. W 2021 r. został odznaczony Medalem Komisji Edukacji Narodowej. W latach 2020-2023 był koordynatorem merytorycznym ogólnopolskiego projektu Centrum Mistrzostwa Informatycznego współrealizowanego przez pięć wiodących polskich uczelni technicznych. Był także odpowiedzialny za organizację ogólnopolskich zawodów algorytmicznych odbywających się cyklicznie w ramach tego projektu. Oprócz pracy naukowej na PŁ prowadził działalność artystyczną współpracując m.in. z Teatrem Wielkim w Łodzi (w latach 2002-2006, jako muzyk-instrumentalista), z Płocką Orkiestrą Symfoniczną i Teatrem Muzycznym w Lublinie oraz dydaktyczną, jako nauczyciel kontraktowy, a później mianowany w Państwowej Szkole Muzycznej im. Aleksandra Tansmana w Łodzi (w latach 2001-2017). Wspierał również czynnie Akademicką Orkiestrę Politechniki Łódzkiej podczas jej występów (m.in. podczas jubileuszowego koncertu na 10-lecie AOPŁ w Filharmonii Łódzkiej w r. 2016).

Absolwent Wydziału Elektrycznego Politechniki Łódzkiej (1977). W 1982 roku obronił pracę doktorską na Uniwersytecie Technicznym w Dreźnie, Niemcy. W 1990 roku otrzymał stopień doktora habilitowanego na tej samej uczelni niemieckiej. Od 1994 roku profesor nadzwyczajny Politechniki Łódzkiej; w 2005 roku otrzymał tytuł profesora. W latach 1996-2003 i od roku 2012 – Dyrektor Instytutu Informatyki PŁ.

W latach 2005-2008 był Dziekanem Wydziału Fizyki Technicznej, Informatyki i Matematyki Stosowanej. W latach 2008-2012 Prorektor ds. Rozwoju Uczelni i Współpracy z Gospodarką oraz Wiceprzewodniczący „Kolegium Prorektorów ds. Nauki i Rozwoju” polskich uczelni technicznych. Wybrany Prorektorem ds. Rozwoju Uczelni na kadencję 2012-2016 oraz Przewodniczącym ww. Kolegium Prorektorów.

Jako Prorektor PŁ, m. in.:

• spowodował powstanie planu przestrzennego zagospodarowania PŁ (2009);
  
• zainicjował wdrożenie i nadzorował rozwój systemu informatycznego „Wirtualny Kampus Politechniki Łódzkiej – WIKAMP” oraz pulpitu virTUL;
  
• spowodował zagospodarowanie terenu zielonego w kampusie B – teren zielony, staw i mostek – projekt studencki (2009) i realizacja (2010);
  
• zainicjował projekt (2009) i wykonanie (2010) sportowego boiska wielofunkcyjnego w kampusie C;
• zainicjował opracowanie projektów następujących inwestycji PŁ: „Fabryka Inżynierów XXI wieku” – zrealizowany budynek A18, LabFactor – Wydział WIPOŚ – budynek A-1; a także projektu budynku Wydziału Chemicznego w kampusie A.
  
• spowodował rewitalizację „uliczki” pomiędzy budynkami B-9 a B-13, B-14 (2016).

Uruchomił nowy na PŁ kierunek studiów „logistyka” oraz dwa kierunki w języku angielskim, a mianowicie: „Science and Technology” oraz „Information Technology”. Od roku 2000/2001 przez kilka lat jako "professeur invite" prowadził wykłady ze sztucznej inteligencji na Universite d'Artois w Bethune, Francja.

Jest informatykiem specjalizującym się w tematyce: obliczenia i systemy inteligentne z zastosowaniami do modelowania, analizy i interpretacji danych oraz obrazów, rozpoznawania, ekstrakcji wiedzy, eksploracji internetu, diagnostyki technicznej i medycznej. Kilkakrotny stypendysta programów Unii Europejskiej i jednokrotny NATO realizowanych w kilku państwach Europy Wypromował 8 doktorów.

W latach 1999-2010 zasiadał w Radzie Naukowej Instytutu Badań Systemowych PAN w Warszawie oraz w Komitecie Automatyki i Robotyki PAN. W 1993 roku otrzymał Nagrodę Ministra Nauki, Szkolnictwa Wyższego i Techniki, w 1995 roku Srebrny Krzyż Zasługi, w 2007 roku Medal Komisji Edukacji Narodowej, a w 2013 roku Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski. Ponadto jest Kawalerem Krzyża „European Innovation Avard” (Bruksela, 2010). Powołał do życia „ICT Polska Centralna Klaster” (w roku 2012), w którym do 2017 r. był Przewodniczącym Rady Klastra.

Redaktor naczelny czasopisma naukowego Journal of Applied Computer Science – JACS. Organizator lub współorganizator międzynarodowych konferencji "System-Modeling-Control" (1998, 2001, 2005, 2007, 2009 – Poland) oraz "Atlantic Web Intelligence Conference" – AWIC (2003 - Spain; 2004 - Mexico; 2005 - Poland; 2006 - Israel; 2007 - France; 2009 - Czech Rep.; 2011 - Switzerland), a także członek komitetów programowych wielu konferencji krajowych i międzynarodowych. Koordynator działań Politechniki Łódzkiej w ramach Europejskiej Sieci Współpracy Regionów w Zakresie Badań i Innowacji (ERRIN – European Regions Research and Innovation Network) - 2010.

Członek polskich i zagranicznych towarzystw naukowych, m. in. „IEEE Computer Society” (senior member), “IEEE Signal Processing Society” oraz “Institute for Systems and Technologies of Information, Control and Communication – INSTICC” (2017). Pracuje w Radzie Innowacji Województwa Łódzkiego z powołania przez Marszałka Województwa Łódzkiego (w 2016).

Adam Wojciechowski otrzymał dyplom magistra-inżyniera na kierunku Informatyka, Wydziału Fizyki Technicznej, Informatyki i Matematyki Stosowanej w 1999 roku. W 2005 roku, decyzją Rady Wydziału Automatyki, Elektroniki i Informatyki Politechniki Śląskiej, uzyskał stopień naukowy doktora w dyscyplinie Informatyka, specjalność: grafika i wizja komputerowa. Stopień doktora habilitowanego w dyscyplinie Informatyka uzyskał w 2014 roku na Wydziale Inżynierii Mechanicznej i Informatyki Politechniki Częstochowskiej.

Od 1999 roku pracuje nieprzerwanie w Instytucie Informatyki Politechniki Łódzkiej. Pełni funkcję opiekuna specjalności Technologie Gier i Symulacji Komputerowych. Od 2016 roku pełni funkcję Prodziekana ds. Rozwoju i współpracy z Gospodarką na Wydziale FTIMS. Od 2016 roku pełni również funkcję zastępcy przewodniczącego Komitetu Sterującego programu sektorowego GameInn w Narodowym Centrum Badań i Rozwoju. Pełni funkcję pełnomocnika Rektora Politechniki Łódzkiej w Łódzkim Klastrze GameDev oraz pełnomocnika Dziekana Wydziału FTIMS w Klastrze ICT Polska Centralna.

Jego zainteresowania naukowe obejmują: interakcję człowiek-komputer, obliczenia kognitywne, grafikę i wizję komputerową, gry komputerowe, środowiska wirtualne, symulacje i wizualizacje komputerowe, animację komputerową, biometrię i uczenie maszynowe. Jest autorem lub współautorem ponad 50 publikacji naukowych. Był koordynatorem 3 i wykonawcą 15 krajowych i międzynarodowych projektów naukowo-badawczych.

Jest członkiem międzynarodowych towarzystw naukowych, m.in.: IEEE Computer Society, Association for Computing Machinery (senior member). Organizator ogólnopolskiej konferencji Conference on Game Innovations oraz ogólnopolskiego Konkursu Zespołowego Tworzenia Gier Komputerowych.

Agnieszka Wosiak ukończyła z wyróżnieniem w 1998 roku studia na kierunku Informatyka na Wydziale Fizyki Technicznej, Informatyki i Matematyki Stosowanej Politechniki Łódzkiej. W czasie studiów była stypendystką Ministra Edukacji Narodowej. Rozprawę doktorską obroniła w 2008 roku na Politechnice Łódzkiej, otrzymując stopień doktora nauk technicznych w dyscyplinie Informatyka, specjalność: Systemy informatyczne. W 2019 roku otrzymała stopień doktora habilitowanego w dyscyplinie informatyka na Politechnice Łódzkiej za badania dotyczące zastosowania metod analizy danych w medycynie.

Agnieszka Wosiak pracuje nieprzerwanie od 1998 roku w Instytucie Informatyki Politechniki Łódzkiej. Jej zainteresowania w ramach działalności naukowej obejmują: analizę danych, techniki eksploracji danych, bazy danych i systemy baz danych oraz systemy informatyczne wspomagające diagnostykę medyczną. Jest autorem lub współautorem ponad 50 prac naukowych. Prowadzone badania naukowe realizowane są w bliskiej współpracy z zespołami lekarskimi.

Agnieszka Wosiak prowadzi wiele przedmiotów dla studentów z szeroko pojętej dziedziny baz danych oraz analizy danych w języku polskim i w języku angielskim. Sprawowała opiekę i kierownictwo nad kilkudziesięciu pracami dyplomowymi inżynierskimi i magisterskimi. Pełni funkcję pełnomocnika Dziekana ds. studiów niestacjonarnych.